Ramadan Kareem

Hallo gezellig consumerend Nederland. Nog een weekje en dan zit het er weer op, onze 3e Ramadan sinds we in Dubai zijn gearriveerd. Onze 1e Ramadan was er een van verwondering, leren en proberen te begrijpen wat er om je heen gebeurt. Alle eet- en koffietentjes waren dicht en ook op de foodcourts had je niets te zoeken. Thuis met vriendinnen koffiedrinken en 's avonds naar een Iftarmaaltijd in een van de hotels.

Onze 2e Ramadan was al 'gewoon'. We wisten de weetjes: "Ramadan is de maand waarin God de koran openbaarde. Tijdens de Ramadan mogen moslims niet eten, drinken, roken of seksuele gemeenschap hebben zolang de zon op is. Het vasten is niet bedoeld als boetedoening maar als zuivering van de ziel. Door samen te vasten wordt de onderlinge band versterkt. Tevens is het vasten bedoeld om het lichaam te beheersen. Tijdens de ramadan wordt God bedankt voor alles wat hij de mens gegeven heeft.
Kinderen, zieke, oude mensen en zwangere vrouwen zijn vrijgesteld van het vasten."
Leuk om te weten, maar wij wisten ondertussen dat er in hotels gewoon gegeten en gedronken kon worden. Op de foodcourts mocht je nog steeds niet eten in het openbaar, maar veel zaken waren open voor take away.

Nu zitten we midden in de onze 3e Ramadan. Misschien is er iets mis gegaan met ons inburgeren, maar we vinden Ramadan gewoon vervelend en eigenlijk ook wel een beetje hypocriet.
In de vaste maand neemt de verkoop van voedsel in de UAE gigantisch toe. Waarom? Komen er meer moslims naar deze regio om de speciale maand mee te maken? Wordt er meer eten gegeven aan de armen (... die dus de rest van het jaar worden genegeerd?)of wordt Ramadan steeds meer een feestmaand met nachtelijke eetpartijen en zonsondergang-eet-feesten?!?!?!?!?
Waarom mag ik (en samen met mij zo'n 80 procent van de inwoners van Dubai) niet gewoon in het openbaar eten en drinken tijdens deze maand? Zijn de moslim(mannen) mentaal niet sterk genoeg om te blijven vasten als anderen dat niet doen? Zwangere vrouwen en vrouwen die borstvoeding geven krijgen vrijstelling tijdens deze maand, maar... ze moeten het vasten wél inhalen:
stel: 2 kinderen en elk kind 1 jaar borstvoeding, dat is 4x vrijstelling; wil de vrouw dit in 1 jaar inhalen, dan betekent dat 5 maanden vasten!!!
Het is nog steeds bij wet verboden om in het openbaar te eten of te drinken, maar in de hotels kan je gewoon op het terras zitten omdat een hotel gezien wordt als een 'gesloten gemeenschap'. Er zijn meer restaurants open voor take away en ondertussen zijn er enkele eet- koffietentjes die een speciale vergunnning van de regering hebben gekregen om ook overdag klanten in hun zaak te bedienen. Deze zaakjes hebben ramen en deuren afgeplakt en vaak moet je via een achteringang naar binnen (je zou toch eens gezien kunnen worden met je kopje koffie!!!!).

De ultieme arabische/Ramadan ervaring hebben we opgedaan met Robin in het lokale ziekenhuis van Abu Dhabi, Khalifa Medical City. Toen niet echt prettig, nu denken we: "ach, zo maak je nog eens wat mee".
Woensdag 19 september staan we keurig op de afgesproken tijd, 2 uur 's middags, bij de incheck balie van het ziekenhuis. Robin wordt pas de volgende dag geopereerd, maar we moesten een dag eerder komen omdat de kindercardioloog een halter wilde plaatsen (een halter geeft een 24 uurs ECG van Robins hartactiviteit). We worden naar een van de kinderafdelingen gebracht en krijgen een kamer welke oorspronkelijk voor 1 patiënt was bedoeld. Nu staan er 4 bedden, 2 voor de patiëntjes en 2 voor de bijbehorende mama's. De arabische mama van het andere kindje duikt weg achter het gordijn als ze Remco ziet binnenstappen. Ze komt even later gehuld in abaja en met gezichtsmasker weer tevoorschijn.
Ik weet niet hoe dat in andere landen is, maar hier lig je als moeder bij je kind op de kinderafdeling. Het is dan ook de bedoeling dat je, op de medische taken na, gewoon voor je kind zorgt (plassen, wassen, bord leeg eten, spelletjes mee spelen, etc.). Andere kinderen van zo'n mama mogen ook gewoon de hele dag in het ziekenhuis blijven, als ze maar na het bezoekuur opgehaald worden.

Rond 3 uur gaan we aan de balie vragen of we op de kamer moeten blijven en of er misschien ergens koffie (:)) te krijgen/halen is. We moeten wachten op de kindercardioloog met de halter, en nee, je mag vanwege Ramadan niet over de gangen lopen met eten en drinken. Verder krijgen we ook nog even te horen dat normaal het bezoekuur op de kinderafdeling van 9 tot 9 is, maar speciaal voor Ramadan mag het bezoek nu blijven tot 23.00 uur (joepie (:(). Vraag: Dit is een afdeling met zieke kinderen, moeten die niet slapen dan? Antwoord: Ja, maar het is nu toch Ramadan!
Gelukkig voor ons komt al snel de kindercardioloog... zonder halter. Hij had zich niet gerealiseerd dat vanwege Ramadan veel personeel maar tot 13.00 uur werkt!!!!! Hij kon niet meer bij de halters komen, dus de halter zal de volgende dag meteen na de operatie aangebracht worden (lees: wij hadden vandaag NIETS in dit ziekenhuis te zoeken!). Maar ondertussen ook een klein lichtpuntje, want een Nederlandse zuster neemt ons mee naar de personeelskantine. Hier kunnen wij gewoon tijdens ons verblijf eten en drinken!

De bemande kinderspeelplekken in het ziekenhuis zijn leuk, maar gaan gewoon dicht als het Iftar wordt en zullen na onbepaalde tijd wel weer open gaan...missschien...
Robin ligt rond half 8 in bed en Remco en Martin verlaten het ziekenhuis om lekker te slapen in een bijgelegen hotel. Op de gangen van de kinderafdeling is het ondertussen een complete kakofonie. Ook op onze kamer is het feest bij het buurpatiëntje. Robin slaapt rond 10 uur in, al het bezoek gaat rond 23.30 uur weg en dan een rustige nacht tot...
om een uur of 2 de voorbereidingen van een speciaal nachtgebed plaatsvinden en rond 4 uur de potten en pannen uit de kledingkast worden gehaald omdat mijn buurvrouw nog even wil eten voor zonsopgang. Gelukkig is het daarna rustig tot half 6 als de kamer wordt schoongemaakt en om half 7 wordt Robin vrolijk wakker...

Om 8 uur ligt Robin op de operatietafel om zijn tyroglossal cyste te verwijderen en genieten wij van ons ontbijt in de personeelskantine. De operatie duurt 2 uur en was volgens de dokter 'niet eenvoudig, maar goed gelukt' en we worden met een slapende Robin (mét halter!) naar een andere kinderafdeling gebracht. We krijgen een ruime kamer, samen met een arabisch jongetje, met veel ruimte rondom het bed en een slaapbankje voor mama. Robin slaapt de hele dag en wordt tegen de avond wakker.Lekker vloeibaar eten en het infuus mag even af zodat hij kan gaan spelen in de speelkamer en rond 20.00 uur valt hij in een onrustige slaap. Terwijl Robin 'slaapt' gaan wij weer een leuke nacht in. De jongen uit het buurtbed is met alle mannelijke bezoekers ergens anders heen en er zitten 7 vrouwen gezellig te kletsen en te eten om het lege ziekenhuisbed. Na het bezoekuur gaat moeder en kind gezellig babbelend de nacht in...

Om 23.30 uur komt de zuster om bij Robin routine controles uit te voeren. Ze is erg verbaast dat hij slaapt, het bezoekuur is toch net om?!?!?!?
's Nachts daalt Robins hartslag tot 43. Waarschijnlijk doet hij dat altijd, maar dat weten we niet. De opererende arts had al gezegd dat we de 21e weer naar huis mochten, maar helaas, de kindercardioloog vindt dat we nog een nachtje moeten blijven. OK...maarre... komt er gewoon rond 11 uur iemand de halter weghalen????? Wat heeft het dan voor zin om nog te blijven????? Arts bellen (thuis, want de 21e is vrijdag en dat is zeg maar zondag dus dan werkt niemand) en gelukkig kan er een nieuw halterkaartje geregeld worden om te monitoren.
Omdat Robin eigenlijk ontslagen zou worden, en zijn dokter er niet is om zijn dieet te wijzigen blijft hij 2 dagen vloeibaar eten geserveerd krijgen. Lang leve de personeelskantine met brood, worst, salade, ijs...

Na 3 nachten mag Robin naar huis met een mooi streepje in zijn nek. Hij krijgt een brief mee voor vrijstelling van school voor 10 dagen en mag even niet zwemmen.
Na 1 dag thuis vindt zijn mama (:)) het wel weer tijd voor de patiënt om naar school te gaan. Hij heeft het daar prima naar zijn zin. Nog een weekje en dan heeft hij al weer vakantie. Woensdag nog even terug naar het ziekenhuis voor controle.

Met Martin gaat het verder ook zo zijn gangetje, 10,5 kilo en 80 cm. Hij is al een ruime maand snipverkouden, dus morgen gaan ze daar weer eventjes naar kijken in het American Hospital.
Verder is het hier natuurlijk lekker zonnig, maar eind van de dag al heerlijk om naar buiten te gaan, en de werkzaamheden op 3 meter van ons huis gaan ook lekker door (zo van 5.30 uur 's ochtends tot 23.00 uur 's avonds).
Nog 2 weekjes en dan komt Mariët gezellig op bezoek en nog 5 weken en dan zitten we voor 2 weken in Zuid Afrika.

Groetjes maar weer en bij deze iedereen heel erg bedankt voor de brieven, kaarten , cadeautjes en mails voor/m.b.t. Robin.