" Zelfs de zon is hier koud..."

Lieve allemaal,

We zijn nu 50 dagen in Nederland. Ik kan het stukje kort houden en de afgelopen periode in 1 woord beschrijven: KOUD!

Voor een ieder die iets meer tijd te besteden heeft, hier ons adres (zelfs mijn ouders hadden ons gewoon geschrapt uit hun bestand!) en een korte terugblik:

P.C.Boutensstraat 164
1822 KL Alkmaar
072-5339132
06-51060214 (Remco)
06-33174412 (Miralda)


Na een heerlijke vakantieweek in de Seychelles met veel zon, regen, groen en onderwaterplezier, kwamen we op zondag 25 januari terug in Nederland.
Maandag stond de agenda meteen al vol met afspraken op diverse basisscholen. Prioriteit was voor ons dan ook het vinden van een leuke school voor Robin. Hij zit nu op het katholieke Kompas, in een klasje met 22 andere kleuters (...helaas geen vakdocenten muziek, ICT, gym en bibliotheek en ook het zwembad heb ik nergens kunnen ontdekken...).

Onze container met spullen zit nog ergens op zee...

Martin is hier 1 grote snottebel en vindt alles prachtig. Elke vijver/sloot met of zonder ijs ziet hij als zwembad, dus de eerste weken moeten we hem goed in de gaten houden: "Je jas blijft aan!"
Sokken trekt hij de eerste week ook steeds uit, maar langzaam begint hij zich aan het Nederlandse klimaat aan te passen. De woorden muts, sjaal, handschoenen en 'shoes aan' zijn al snel aan zijn woordenschat toegevoegd.

Onze container met spullen zit nog steeds ergens op zee...

Na een week betrekken we ons (o zo kleine) huis in de Vroonermeer weer. Langzaam begint er een routine in onze dagen te sluipen. We lopen 's ochtends met Robin naar school, halen hem tussen de middag weer op, brengen hem na een broodje weer naar school en halen hem eind van de dag weer op. We krijgen aannemers over de vloer voor plannen voor een uitbouw (na de zomervakantie), een dakkapel (joepie, die staat er al!) en aanpassing badkamer (ooit...). Een nieuwe keuken wordt besteld.

Robin heeft ondertussen op vrijdagochtend voor schooltijd zwemles voor zijn A diploma en om 4 uur na schooltijd nog een uur judo in het wijkgebouw. Hij fietst nu trotst zonder zijwieltjes naar school, begrijpt dat spelen in een huishoek hier als 'werken' gezien wordt en typt thuis Engelse brieven naar zijn vriendje Sean in Dubai.
Martin gaat dinsdagochtend naar ouder-kind zwemmen en daarna lekker naar de kinderopvang van de sportschool. Ook de hele vrijdag is hij daar te vinden. Binnen 2 weken heeft hij daar leren fietsen op een driewielertje.
De eendjes in de wijk worden bijna doodgevoerd en Robin heeft een probleem: "Mijn broek is stuk, de kou komt er door heen!!!"

Onze container met spullen zit nog steeds ergens op zee...

Er zit een gat in onze deur!
Ja?!?!?
Bij jullie toch ook?
Een brievenbus heet dat.
Je staat er niet zo bij stil, maar onze jongens zijn alleen niet met een brievenbus opgegroeid. Post kwam gewoon met papa mee van zijn werk. Nu gooit er iemand iets door een gat in de deur!!! Een verrassing!!! Het is voor jou!!! En je mag het houden!!!
Fijn he, van die blije gezichtjes voor zo iets gewoons!

Onze container met spullen zit nog steeds ergens op zee...

Robin heeft zijn eerste schoolvakantie en na 27 dagen in ons kikkerlandje te hebben vertoeft, schrijven we ons weer in bij de gemeente Alkmaar. We bestaan weer.
Remco gaat maar eens 2 dagen op cursus, ik vlieg even een weekendje van vriendin Maria in Denemarken en dan horen we het grote nieuws:

Onze container met spullen is aangekomen in Rotterdam, maar...

Natuurlijk zijn er nog van die kleine Hollandse kneuterdingetjes niet in orde, dus de container blijft staan waar hij staat.
Wij zijn al 41 dagen terug in Nederland als de verhuiswagen voor rijdt. HELP. Er komt geen eind aan de dozen die naar binnen worden gedragen, en we dachten al redelijk wat in Dubai te hebben achtergelaten!
Onze schattige kleine Dubaise 4x4 past gelukkig net binnen het Nederlandse parkeervak.

We pakken wat dozen uit en Remco gaat maar weer eens op cursus...
We gaan op verjaardag bij de buurtjes met de babyfoon aan, zitten voor in het zonnetje met onze winterjassen aan koffie te drinken terwijl alle buurtkindjes stoepkrijten, fietsen en steppen door de straat. We komen weer eens op verjaardagen van vrienden en familie en langzamerhand begint Alkmaar weer thuis te worden.

De jongens slapen ieder in hun eigen kamertje. Robin eindelijk in zijn vertrouwde 'bunkbed'. Hij heeft de meeste moeite met het aanpassen van zijn 5 jarig leventje aan de nieuwe omgeving:
"Zelfs de zon is hier koud, wanneer wordt het nu mooi weer?"